หัวข้อธรรมประเภทนี้ มีไว้สำหรับใช้เพ่ง
เพื่อให้เห็น ข้อเท็จจริงแห่งข้อความนั้น
แล้วเพ่งต่อไป เพื่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น ขึ้นมาจริงๆ
จนจิตใจเปลี่ยนไป ตามข้อเท็จจริงนั้น
ในการที่จะทำให้เกิด ความสลดสังเวช ความไม่ประมาท
การเปลี่ยนนิสัยที่ไม่พึงปราถนา
กวาดล้า่งความรู้สึก ที่ทำความรำคาญให้แก่ตน ให้หมดไปจากจิตใจ
เพื่อให้เกิดความสะอาด ความสว่างและความสงบ
โดยสมควรแก่การกระทำของตน
ความรู้ความเข้าใจ ที่เกิดจากการเพ่งทำนองนี้ จะถูกต้อง
และมีประโยชน์กว่าที่เกิดจากการอ่านตะพึด
และยังเป็นการปฏิบัติกรรมฐานภาวนาชนิดหนึ่งอยู่ในตัว
ทั้งสมาธิและปัญญา ในระดับที่คนทั่วไปจะพึงทำได้
และพร้อมกันนั้นก็เป็นศีลอยู่แล้ว
ในขณะที่มีการสังวรระวัง บังคับตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีโอกาสแก่การทุศีลแต่ประการใด

การพึ่งผู้อื่น

อันพึ่งท่าน  พึ่งได้  แต่บางสิ่ง
เช่นพึ่งพิง  ผ่านเกล้า  เจ้าอยู่หัว
หรือพึ่งแรง  คนใช้  จนควายวัว
ใช่จะพ้น  พึ่งตัว  ไปเมื่อไร

ต้องทำดี  จึงเกิดมี  ที่ให้พึ่ง
ไม่มีดี  นิดหนึ่ง  พึ่งเขาไฉน?
ทำดีไป  พึ่งตัว  ของตัวไป
แล้วจะได้  ที่พึ่ง  ซึ่งถาวร

พึ่งผู้อื่น  พึ่งได้  แต่ภายนอก
ท่านเพียงแต่  กล่าวบอก  หรือพร่ำสอน
ต้องทำจริง  เพียรจริง  ทุกสิ่งตอน
นี้,จึงถอน  ตัวได้  ไม่ตกจม

จะตกจน  หรือว่าจะ  ตกนรก
ตนต้องยก  ตนเอง  ให้เหมาะสม
ตนไม่ยก,  ให้เขายก  นั้นพกลม:
จะตกหล่ม  ตายเปล่า  ไม่เข้าการฯ

No comments: