มองฟ้าปะดิน

แรกมองฟ้า  ก็เห็นว่าง  อย่างเขาว่า
ไม่เห็นพวก  เทวดา  คลาสวรรค์
ยิ่งมองไป  ยิ่งว่างมา  สารพัน
จิตใจมั่น  ยิ่งเห็นว่าง  อย่างสุดใจ

กลับได้เห็น  สาระหนึ่ง  ซึ่งความว่าง
มอบให้อย่าง  แก่นสาร  ปานดินใหม่
เป็นแผ่นดิน  เย็นและหยุด  กว่าจุดใด
ทรงคุณใหญ่  เรียก  "อมตะ  มหานคร"

เป็นที่ตั้ง  เย็นสนิท  แห่งจิตว่าง
กิเลสสร้าง  ทุกข์หาย  ไร้โศกศร
เป็นแดนดิน  ที่คงมั่น  นิรันดร
นี่แลตอน  ที่มองฟ้า  แล้วปะดินฯ