หัวข้อธรรมประเภทนี้ มีไว้สำหรับใช้เพ่ง
เพื่อให้เห็น ข้อเท็จจริงแห่งข้อความนั้น
แล้วเพ่งต่อไป เพื่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น ขึ้นมาจริงๆ
จนจิตใจเปลี่ยนไป ตามข้อเท็จจริงนั้น
ในการที่จะทำให้เกิด ความสลดสังเวช ความไม่ประมาท
การเปลี่ยนนิสัยที่ไม่พึงปราถนา
กวาดล้า่งความรู้สึก ที่ทำความรำคาญให้แก่ตน ให้หมดไปจากจิตใจ
เพื่อให้เกิดความสะอาด ความสว่างและความสงบ
โดยสมควรแก่การกระทำของตน
ความรู้ความเข้าใจ ที่เกิดจากการเพ่งทำนองนี้ จะถูกต้อง
และมีประโยชน์กว่าที่เกิดจากการอ่านตะพึด
และยังเป็นการปฏิบัติกรรมฐานภาวนาชนิดหนึ่งอยู่ในตัว
ทั้งสมาธิและปัญญา ในระดับที่คนทั่วไปจะพึงทำได้
และพร้อมกันนั้นก็เป็นศีลอยู่แล้ว
ในขณะที่มีการสังวรระวัง บังคับตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีโอกาสแก่การทุศีลแต่ประการใด

ชาวบ้าน-ชาววัด

อันชาวบ้าน  ทำงาน  เพื่อกามเกียรติ
จึงเกิดความ  ตึงเครียต  จนสั่นเสียว
ส่วนชาววัด  มุ่งขจัด  ไปท่าเดียว
มิให้เกี่ยว  เกียรติกาม  มุ่งงามธรรม

จีงเกิดมี  เครื่องวัด  วัดชาวบ้าน
ด้วย “เงิน” “งาน” “อดอยาก” หรือ “อิ่มหนำ”?
ส่วนเครื่องวัด  ชาววัด,  วัดกิจกรรม
ว่าเขาทำ  ให้ว่างได้  เท่าไรแล;

ถ้าชาววัด  ฮึดฮัด  มุ่งกามเกียรติ
มันน่าเกลียด  แสนกล  คนตอแหล
ถ้าชาวบ้าน  เกียจคร้าน  งานเชือนแช
ก็มีแต่  ทุกข์ทน  หม่นหมองไป;

จึงขอให้  ชาวบ้าน  เป็นชาวบ้าน
ผสมผสาน  เกียรติกาม  ตามวิสัย
ให้ชาววัด  เป็นชาววัด  ขจัดไกล
เพื่อพ้นภัย  เกียรติ กาม  งามนักเอยฯ

No comments: