หัวข้อธรรมประเภทนี้ มีไว้สำหรับใช้เพ่ง
เพื่อให้เห็น ข้อเท็จจริงแห่งข้อความนั้น
แล้วเพ่งต่อไป เพื่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น ขึ้นมาจริงๆ
จนจิตใจเปลี่ยนไป ตามข้อเท็จจริงนั้น
ในการที่จะทำให้เกิด ความสลดสังเวช ความไม่ประมาท
การเปลี่ยนนิสัยที่ไม่พึงปราถนา
กวาดล้า่งความรู้สึก ที่ทำความรำคาญให้แก่ตน ให้หมดไปจากจิตใจ
เพื่อให้เกิดความสะอาด ความสว่างและความสงบ
โดยสมควรแก่การกระทำของตน
ความรู้ความเข้าใจ ที่เกิดจากการเพ่งทำนองนี้ จะถูกต้อง
และมีประโยชน์กว่าที่เกิดจากการอ่านตะพึด
และยังเป็นการปฏิบัติกรรมฐานภาวนาชนิดหนึ่งอยู่ในตัว
ทั้งสมาธิและปัญญา ในระดับที่คนทั่วไปจะพึงทำได้
และพร้อมกันนั้นก็เป็นศีลอยู่แล้ว
ในขณะที่มีการสังวรระวัง บังคับตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีโอกาสแก่การทุศีลแต่ประการใด
เป็นพ่อให้เป็นพ่อ
ถ้าเป็นพ่อ ก็จงเป็น ให้เป็นพ่อ
เป็นเพียงให้ ผีหัวร่อ หรือพอใหว
เดี๋ยวนี้เป็น กันจนผี ขี้คร้านไย
พ่ออะไร ให้ลูกจูง จมูกพา
พ่อรุ่นนี้ เฝ้าพิรี้ พิไรปลอบ
ให้ชื่นชอบ สุดแต่ลูก จะปราถนา
จะตอบลูก ก็ตอบไม่ถูก ว่าเกิดมา
เพื่ออะไร กันหนา ยังมืดมนท์
พ่อไม่รู้ ลุกจะรู้ ได้อย่างไร
จะเดินไป ทางไหน ยังสับสน
ทำอะไร ได้ไม่- ถึงเสี้ยวคน
ลูกของตน พ่อฆ่า สาแก่ใจฯ
No comments:
Post a Comment