หัวข้อธรรมประเภทนี้ มีไว้สำหรับใช้เพ่ง
เพื่อให้เห็น ข้อเท็จจริงแห่งข้อความนั้น
แล้วเพ่งต่อไป เพื่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น ขึ้นมาจริงๆ
จนจิตใจเปลี่ยนไป ตามข้อเท็จจริงนั้น
ในการที่จะทำให้เกิด ความสลดสังเวช ความไม่ประมาท
การเปลี่ยนนิสัยที่ไม่พึงปราถนา
กวาดล้า่งความรู้สึก ที่ทำความรำคาญให้แก่ตน ให้หมดไปจากจิตใจ
เพื่อให้เกิดความสะอาด ความสว่างและความสงบ
โดยสมควรแก่การกระทำของตน
ความรู้ความเข้าใจ ที่เกิดจากการเพ่งทำนองนี้ จะถูกต้อง
และมีประโยชน์กว่าที่เกิดจากการอ่านตะพึด
และยังเป็นการปฏิบัติกรรมฐานภาวนาชนิดหนึ่งอยู่ในตัว
ทั้งสมาธิและปัญญา ในระดับที่คนทั่วไปจะพึงทำได้
และพร้อมกันนั้นก็เป็นศีลอยู่แล้ว
ในขณะที่มีการสังวรระวัง บังคับตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีโอกาสแก่การทุศีลแต่ประการใด

ชั่วในดี

ส่วนที่ชั่ว  มีกลั้ว  อยู่ในดี
คือดีมี  เลศยั่ว  ให้มัวหลง
ไม่ค่อยสอน  ไม่ค่อยเตือน  อาจเฟือนลง
สอนไม่ลึก  สอนไม่ตรง  จึ่งหลงดี

ยั่วให้หลง  ในดี-ดี  เป็นผีบ้า
ไม่นานหนอ  ต่อมา  ก็สิ้นศรี
ดีมันสอน  ไม่ค่อยจะ  ถูกวิธี
ยึดมั่น “ดี”  แล้วยิ่งยาก  จะจากวาง

ยิ่งมีดี  ก็ยิ่งมี  คนรบกวน
หลายกระบวน  หลายวิธี  ไม่มีสร้าง
พวกริษยา  ก็หาช่อง  จ้องจิตล้าง
มองดูบ้าง  ชั่วในดี  มีอยู่เน้อฯ

No comments: