หัวข้อธรรมประเภทนี้ มีไว้สำหรับใช้เพ่ง
เพื่อให้เห็น ข้อเท็จจริงแห่งข้อความนั้น
แล้วเพ่งต่อไป เพื่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น ขึ้นมาจริงๆ
จนจิตใจเปลี่ยนไป ตามข้อเท็จจริงนั้น
ในการที่จะทำให้เกิด ความสลดสังเวช ความไม่ประมาท
การเปลี่ยนนิสัยที่ไม่พึงปราถนา
กวาดล้า่งความรู้สึก ที่ทำความรำคาญให้แก่ตน ให้หมดไปจากจิตใจ
เพื่อให้เกิดความสะอาด ความสว่างและความสงบ
โดยสมควรแก่การกระทำของตน
ความรู้ความเข้าใจ ที่เกิดจากการเพ่งทำนองนี้ จะถูกต้อง
และมีประโยชน์กว่าที่เกิดจากการอ่านตะพึด
และยังเป็นการปฏิบัติกรรมฐานภาวนาชนิดหนึ่งอยู่ในตัว
ทั้งสมาธิและปัญญา ในระดับที่คนทั่วไปจะพึงทำได้
และพร้อมกันนั้นก็เป็นศีลอยู่แล้ว
ในขณะที่มีการสังวรระวัง บังคับตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีโอกาสแก่การทุศีลแต่ประการใด
ระวัง ผี "กู" ผี "สู"
อันความจริง "กู"~"สู" มิได้มี
แต่พอโง่ ก็เป็นผี โผล่มาได้
พอหายโง่ "กู"~"สู" ก็หายไป
หมด "กู"~"สู" เสียได้ เป็นเรื่องดีฯ
รักสงบ ชวนกันถอน ซึ่ง "สู"~"กู"
อย่าให้มี เหลืออยู่ เหมือนอย่างผี
เหลือกันไว้ แต่ปัญญา และปราณี
อย่าให้มี "กู"~"สู" เหลืออยู่เวยฯ
อันธรรมชาติ ผี "กู" และผี "สู"
มันเป็นคู่ กัดกัน ชั้นเปิดเผย
เข้าสิงจิต เมื่อไร เป็นไม่เสบย
อย่าเลี้ยงเลย ผีทั้งสอง ต้องขับไปฯ
No comments:
Post a Comment