หัวข้อธรรมประเภทนี้ มีไว้สำหรับใช้เพ่ง
เพื่อให้เห็น ข้อเท็จจริงแห่งข้อความนั้น
แล้วเพ่งต่อไป เพื่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น ขึ้นมาจริงๆ
จนจิตใจเปลี่ยนไป ตามข้อเท็จจริงนั้น
ในการที่จะทำให้เกิด ความสลดสังเวช ความไม่ประมาท
การเปลี่ยนนิสัยที่ไม่พึงปราถนา
กวาดล้า่งความรู้สึก ที่ทำความรำคาญให้แก่ตน ให้หมดไปจากจิตใจ
เพื่อให้เกิดความสะอาด ความสว่างและความสงบ
โดยสมควรแก่การกระทำของตน
ความรู้ความเข้าใจ ที่เกิดจากการเพ่งทำนองนี้ จะถูกต้อง
และมีประโยชน์กว่าที่เกิดจากการอ่านตะพึด
และยังเป็นการปฏิบัติกรรมฐานภาวนาชนิดหนึ่งอยู่ในตัว
ทั้งสมาธิและปัญญา ในระดับที่คนทั่วไปจะพึงทำได้
และพร้อมกันนั้นก็เป็นศีลอยู่แล้ว
ในขณะที่มีการสังวรระวัง บังคับตัวเองให้ทำเช่นนั้น
ไม่มีโอกาสแก่การทุศีลแต่ประการใด

ยิ่งตรงยิ่งคดลึก

ยิ่งจะให้  ตรงมาก  ยิ่งคดลึก
เป็นข้าศึก  เร้นลับ  กลับร้ายใหญ่
อยากจะตรง  เพราะอยากดี  อยากมีชัย
มันตรงอยู่  เมื่อไร?  ใครคิดดู

อวดว่าตรง  ตามเขาว่า  น่าสรรเสริญ
ยังตรงเกิน  ต้องนอนจม  พยศอยู่
ที่อยากตรง  เพื่อให้ใคร  เขาอุ้มชู
ไว้ให้หนู  เด็กๆเขา  เราโตครัน

จิตที่แจ่ม  จนปล่อย  เสียได้หมด
ทั้งตรง-คด  ไม่เห็น  เป็นแผกผัน
พ้นคด-ตรง  จนไม่หลง  ในเรามัน
จะสุทธิ์สันติ์  พ้นโลก  หมดโยกเอยฯ

No comments: